วันพฤหัสบดีที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2553
19 สิงหาคม 2553
สำหรับวันนี้นะครับ ผมได้นำเอาบรรยากาศเก่าๆ มาเล่าใหม่ ให้เพื่อนๆ ได็เห็นกันนะครับ เป็นเพียงส่วนหนึ่งของงานถ่ายภาพ ซึ่งตอนนี้กำลังประจำอยู่ ยังมีอีกหลายๆ ภาพที่ไม่สามารถเอามาลงให้ดูได้ เพราะมันเยอะมากเลยครับ ซึ่งวันนี้ก็ได้ไปถ่ายภาพงาน " มหกรรมการแพทย์ตามวิถี" ซึ่งก็คงไม่มีภาพมาลงนะครับ เพราะไม่มีรูปผมเลยตอนที่ปฏิบัติงาน ช่วงนี้หน่วยถ่ายภาพ พูดได้เลยว่า คนไม่เพียงพอต่องาน เพราะไปคนละงาน จนแทบจะไม่มีคนเฝ้าห้อง ซึ่งก็จะมีเจ้าหน้าที่ต่างๆมาติดต่องานบ้าง มาถ่ายรูปติดบัตรบ้าง มาตามงานบ้าง ซึ่งตรงนั้นบางครั้งก็ต้องปล่อยไปก่อน เพราะงานอื่นที่สำคัญกว่า เขาขอมา เราจัดให้ ประมาณนี้ครับ
วันพุธที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2553
วันที่ 19 สิงหาคม 2553
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก
อีกแค่เพียงหนึ่งเดือนเศษๆก็จะฝึกงานจบแล้ว เวลาที่มันล่วงเลยมาจนถึงวันนี้มีหลายๆสิ่งหลายๆอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ทั้งดีและไม่ดี แต่สิ่งไหนที่มันดีเราก็ควรที่จะจดจำมัน สิ่งไหนที่ไม่ดี เราก็อย่าไปจำมัน การเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ มันก็ดูจะเพิ่มขึ้นทุกวันๆ เวลาที่เหลือสำหรับการฝึกงานนี้ ดูเหมือนว่าพวกเราต้องวิ่งออกหน้ามันให้ได้มากที่สุด เท่าไหร่ยิ่งดี เวลาทุกวินาทีเริ่มมีค่ากับตัวผมเองมากขึ้นทุกวัน ดูเหมือนมันจะโหดร้ายด้วยซ้ำไป แต่นั่นมันก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ต้องเรียนรู้ในการปฏิบัติตนในแต่ละวัน เรื่องที่เข้ามาในชีวิตเราแต่ละวัน ผมว่า ถ้าเอามาเขียนเป็นหนังสือ ก็คงได้หลายเล่มเลย บางครั้งตัวผมเองก็คิดว่าอยากที่จะเอาประสบการณ์ของตัวเองที่ตัวเองได้ผ่านมันมานั้น เอามาเขียนลงเป็นตัวหนังสือ ให้คนอื่นๆได้อ่านได้เรียนรู้กัน แต่มันคงเป็นไปไม่ได้
เพราะมันดูเหมือนว่า มันจะกลายเป็นเพียงความฝันที่ไม่มีวันกลายเป็นจริงได้ อีกไม่นานเกินรอ ก็จะพ้นผ่านช่วงนี้แล้วสินะ คิดถึงเพื่อนๆ คิดถึงสิ่งเก่าๆ ที่เคยทำร่วมกันกับเพื่อนๆ น้องๆ คงอีกหลายเดือนเลยที่พวกเราจะได้เจอกันอีกครั้ง คิดถึงเพื่อนๆทุกคน ฝึกงานจบไป คงมีเรื่องพูดคุยกันเยอะเลย ต่างคนก็อยากจะเล่าเรื่องราวของตัวเองที่ได้มาพบเจอในช่วง ที่ฝึกงาน มันคงมีความสุขเมื่อถึงวันนั้น เราจะกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง พร้อมทั้งความสุข เสียงหัวเราะ ที่มันขาดหายไปช่วงหนึ่ง เราจะเอาความสุขเหล่านั้นกลับคืนมา
คิดถึงเพื่อนๆ น้องๆทุกคนเลย คิดถึงวันเวลาเก่าๆ ที่มีแต่รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ จะสู้ต่อไปเพื่อก้าวข้างหน้าที่ดีกว่า
อีกแค่เพียงหนึ่งเดือนเศษๆก็จะฝึกงานจบแล้ว เวลาที่มันล่วงเลยมาจนถึงวันนี้มีหลายๆสิ่งหลายๆอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ทั้งดีและไม่ดี แต่สิ่งไหนที่มันดีเราก็ควรที่จะจดจำมัน สิ่งไหนที่ไม่ดี เราก็อย่าไปจำมัน การเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ มันก็ดูจะเพิ่มขึ้นทุกวันๆ เวลาที่เหลือสำหรับการฝึกงานนี้ ดูเหมือนว่าพวกเราต้องวิ่งออกหน้ามันให้ได้มากที่สุด เท่าไหร่ยิ่งดี เวลาทุกวินาทีเริ่มมีค่ากับตัวผมเองมากขึ้นทุกวัน ดูเหมือนมันจะโหดร้ายด้วยซ้ำไป แต่นั่นมันก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ต้องเรียนรู้ในการปฏิบัติตนในแต่ละวัน เรื่องที่เข้ามาในชีวิตเราแต่ละวัน ผมว่า ถ้าเอามาเขียนเป็นหนังสือ ก็คงได้หลายเล่มเลย บางครั้งตัวผมเองก็คิดว่าอยากที่จะเอาประสบการณ์ของตัวเองที่ตัวเองได้ผ่านมันมานั้น เอามาเขียนลงเป็นตัวหนังสือ ให้คนอื่นๆได้อ่านได้เรียนรู้กัน แต่มันคงเป็นไปไม่ได้
เพราะมันดูเหมือนว่า มันจะกลายเป็นเพียงความฝันที่ไม่มีวันกลายเป็นจริงได้ อีกไม่นานเกินรอ ก็จะพ้นผ่านช่วงนี้แล้วสินะ คิดถึงเพื่อนๆ คิดถึงสิ่งเก่าๆ ที่เคยทำร่วมกันกับเพื่อนๆ น้องๆ คงอีกหลายเดือนเลยที่พวกเราจะได้เจอกันอีกครั้ง คิดถึงเพื่อนๆทุกคน ฝึกงานจบไป คงมีเรื่องพูดคุยกันเยอะเลย ต่างคนก็อยากจะเล่าเรื่องราวของตัวเองที่ได้มาพบเจอในช่วง ที่ฝึกงาน มันคงมีความสุขเมื่อถึงวันนั้น เราจะกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง พร้อมทั้งความสุข เสียงหัวเราะ ที่มันขาดหายไปช่วงหนึ่ง เราจะเอาความสุขเหล่านั้นกลับคืนมา
คิดถึงเพื่อนๆ น้องๆทุกคนเลย คิดถึงวันเวลาเก่าๆ ที่มีแต่รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ จะสู้ต่อไปเพื่อก้าวข้างหน้าที่ดีกว่า
วันจันทร์ที่ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2553
9 สิงหาคม 2553
ช่วงนี้อาจจะห่างหายไปนานเลย
จนจำแทบไม่ได้เลยว่าครั้งสุดท้ายที่อัพข้อมูลครั้งล่าสุดคือวันไหน โผล่มาอีกทีตอนนี้ก็ย้ายฝ่ายมาอยู่ถ่ายภาพแล้ว สำหรับงานถ่ายภาพนั้นมีแทบทุกวัน หรืออาจจะทุกวันเลยก็ว่าได้ ตั้งแต่ที่ย้ายฝ่ายมานี้จำแทบไม่ได้แล้วว่าถ่ายงานไหนไปบ้าง ที่พอจำได้บ้างก็น่าจะมี
1. ไปถ่ายภาพงาน Echo สัญจรที่โรงพยาบาลหนองบุญมาก
2. ถ่ายภาพตึกการไฟฟ้าซึ่งเป็นตึกใหม่
3. ถ่ายภาพการประชุม
4. ถ่ายภาพที่ห้องดับจิต
5. ถ่ายภาพติดบัตร (พร้อมแต่ง) ฯลฯ
นี่คืองานถ่ายภาพเท่าที่จำได้นะครับ และที่ไม่ได้เอ่ยถึงอีกมากเลย
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)