22.03 น.
สำหรับตัวผมเองนะหรอครับ ไม่มีอะไรอัพเดทกับเขาหรอกเกี่ยวกับเรื่องที่มีสาระ เพราะผมเป็นคนที่ไร้สาระ หลายๆคนคงเห็นด้วย เสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมาหรอครับ ผมเดินทางกลับบ้านครับ เพราะว่าอยู่ใกล้บ้าน แต่ก็ไม่ได้กลับทุกอาทิตย์หรอกนะครับเพราะเหนื่อยขี่รถมอไซต์ ระยะทางจากที่ฝึกงานไปจนถึงบ้านก็เป็นร้อยเลยครับ ผมใช้เวลาเดินทางกลับบ้าน 2 ชั่วโมงเต็ม เหนื่อยพอสมควร ตอนแรกผมนึกว่าจะไม่ได้กลับบ้านแล้วซะอีก เพราะที่นี่ฝนตกทุกวันเลย เย็นวันศุกร์ก็ตก เลยว่าจะไม่กลับ แต่พอสี่โมงครึ่ง ผมเลิกงาน ฝนก็หยุดตกพอดี เลยตัดสินใจกลับบ้านในทันที ผมเป็นคนที่ตัดสินใจกระทันหันในทุกอย่าง อยากทำอะไรในตอนนั้นผมก็ตัดสินใจทำ
หลายคนคงถามว่ากลับบ้านทำไมบ่อยจัง ที่บ้านมีไรดีหรอ ตอบง่ายๆเลยครับ ไม่มีไรพิเศษไปกว่าได้ไปอยู่กับครอบครัวหรอก นี่คือสิ่งที่ทำให้ผมอยากกลับบ้าน อีกอย่าง คือ ต้นไม้ครับ ชีวิตผมถ้าให้ขาดต้นไม้ ดอกไม้ ผมคงขาดมันไม่ได้หรอก ที่บ้านก็มีไม่เยอะหรอกครับ แต่อยากจะกลับไปดูแลมัน คนเราในทุกวันนี้ต้องหันไปพึ่งธรรมชาติ ดอกไม้ ใบหญ้าแล้วแหละครับผมว่า จะเห็นว่าทุกวันนี้โลกร้อนมาก มีไรช่วยเราได้บ้าง นอกจากธรรมชาติ ผมได้ยินคำพูดจากรายการหนึ่งว่า แต่ก่อนมนุษย์เคยทำลายธรรมชาติ แต่พอถึงทุกวันนี้ธรรมชาติจึงหันกลับมาทำลายมนุษย์ ผมว่ามันก็จริงนะครับ บรรยายมาซะยาวเลย น่าเบื่อนะครับ
สำหรับดอกไม้ที่ทำให้ผมอยากกลับไปดูแลมันนะหรอครับ มีไม่กี่อย่างเลย อย่างแรก คือดอกกล้วยไม้ ผมหลงไหลในความสวยงามของดอกกล้วยไม้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้นะครับ มารู้สึกตัวก็ตอนเห็นที่ไหนที่เขาเอามาขายผมจะต้องซื้อมันเกือบทุกครั้ง อย่างที่สองคือ ดอกดาวดึงส์ ผมถือว่ามันเป็นโชคดีของผมเลยก็ว่าได้ ดอกดาวดึงส์เป็นดอกไม้ที่ค่อนข้างหายากหน่อย แต่ผมกลับได้มันมาง่ายๆ ซึ่งได้มาจากนา ตอนแรกก็ไม่รู้ว่าคือดอกอะไรหรอกครับ เห็นมันสีสวยงามดี เลยเอามาปลูก เอาไปเอามามีคนมาบอกว่าเป็นดอกดาวดึงส์ เลยมาค้นหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ต ก็ใช่ที่เขาบอกจริงๆ ดอกของมันสวยมากครับ ตอนนี้กำลังจะออกดอกด้วย แต่ไม่ได้ถ่ายรูปมาฝากกัน เพราะไม่มีกล้องครับ ใจจริงก็อยากจะเอาภาพมาฝากอยู่ แต่ทำไงได้ว่าไหมครับ เวลาที่ผมอยู่กับดอกไม้เหล่านี้ ผมรู้สึกว่าชีวิตมันมีความสุขดี บางครั้งคนเราก็ต้องการความเอาใจใส่ ต้นไม้ก็เหมือนกันครับ มันก็ย่อมต้องการความเอาใจใส่เหมือนกัน ถึงมันจะออกดอกช้า แต่ผมว่าผลที่ได้รับมันก็คุ้มนะครับ สีสันสวยงามสดุดตาน่าหลงไหล ชวนมอง แต่ก่อนผมอยากจะไปขอคนอื่นมาปลูกด้วยซ้ำ แต่ทุกวันนี้ มีแต่คนอยากจะได้ที่ผมเอาไปปลูก
ชีวิตของคนเราไม่รู้ว่าจะจบสิ้นลงตอนไหน สิ่งไหนที่ทำแล้วมีความสุข ก็ทำไปเถอะครับ ขอแค่ว่าทำแล้วตัวเองมีความสุขและคนรอบข้างเห็นว่าดี อย่าทำในสิ่งที่ไม่ดีก็พอ ผมว่าแค่นี้ชีวิตคนเราก็มีคุณค่าแล้วแหละครับ ไม่ต้องไปไขว่คว้าอะไรอีกมากมายมาประดับชีวิต
ก่อนจากอยากฝากคำคมไว้ว่า ขอบคุณ "ความไม่มี" ที่ทำให้รู้วิธีลุกขึ้นสู้ อ้างอิง ท่าน ว.วชิรเมธี
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น